Een artikelkop uit het AD van december 2013. Peter, de agent in kwestie, traint en revalideert bij ons en heeft zijn verhaal in het kort samengevat.
Even voorstellen: Mijn naam is Peter Janssen, woonachtig in Helmond, bijna 50 (jaja…) en in het “normale leven” werkzaam bij de politie in Eindhoven. Momenteel ben ik echter al weer ruim twee jaar thuis. Begin januari 2012 is er bij mij seminome teelbalkanker geconstateerd, waarvoor ik inmiddels met bestralingen en chemokuren met succes ben behandeld. Echter heb ik door een uitzaaiing in mijn 6e borstwervel er een partiële dwarslaesie aan overgehouden waardoor de aansturing van mijn benen behoorlijk is verstoord en ik niet meer goed kan lopen en veelal op mijn rolstoel aangewezen ben. Verder heb ik door de chemo een forse polyneuropathie ontwikkeld waardoor mijn benen nog meer geïnvalideerd zijn en ook mijn arm/handfunctie aardig is beperkt. En dankzij de portie Dexamethason zijn beide heupkoppen aangetast, wat ze heupkopnecrose noemen, deels afgestorven botweefsel.
Maar hé: ik ben er nog!!

08 Augustus 2013 ben ik alsnog onder het mes geweest om een aantal resttumoren uit mijn buik te laten peuteren. Puur preventief, niet dat er nog activiteit in zat gelukkig. Ik ben 5 dagen opgenomen geweest in het Radboud, waar ik ook de chemo’s heb gehad en heb tot eind september thuis kassie-an verder hersteld. Mijn lijf heeft er zeker weer een tik van gekregen, maar doordat mijn conditie voor de operatie door revalidatie en veel sporten weer dusdanig goed was, ben ik er snel weer bovenop gekomen en kan ik nu weer aan mijn algehele herstel verder werken.
Nooit opgeven, vooruit moet het, met je kop omhoog! Ik zeg altijd: Hou rekening met dat wat niet meer kan, maar kijk vooral wat er nog wel kan.

Om dit te kunnen bereiken ben ik, onder begeleiding van de fysiotherapeuten op het Rakthof en bij Body Business, vanaf het moment dat ik ziek werd steeds blijven werken aan mijn conditie en aan mijn lijf, hoe moeizaam dat soms ook ging. Tot de derde BEP-kuur, toen was het ook voor mij even helemaal op. Maar na de chemobehandelingen ben ik zo snel mogelijk weer begonnen met revalidatie om samen op een verantwoorde manier te kijken wat het maximale is wat ik uit mijn nieuwe lijf kan halen. Een proces waar ik nu nog steeds in zit, een proces waarbij ik af en toe stevig tegen de grenzen van mijn kunnen aan loop, maar waar ook veel voldoening uit voort komt en waarbij gelukkig ook heel veel gelachen wordt!

Voor mijn ziek-zijn was ik fanatiek sportief op het skeelervlak en met wielrennen, sporten die nu helaas niet meer mogelijk zijn. Dat was toen een zware klap om daar afscheid van te moeten nemen. Maar ik heb een prima alternatief gevonden in de vorm van handbiken, een soort ligfiets die ik op armkracht voortbeweeg. Ik rij een Wolturnus Race Bandit, aangeschaft met behulp van de WMO bij Double Performance in Gouda.
Ik word vanaf begin 2013 getraind en begeleid door Harrie van Hout, zelf een tophandbiker, die ook hier in Helmond woont. En wat heb ik er een schik in en wat gaat het lekker! Ik train als het even kan 6 keer in de week en het doel van vorig jaar was om eind van de zomer een tocht te kunnen rijden van 75 kilometer met een gemiddelde van 25 kilometer per uur. Royaal gehaald! Voor dit jaar is het doel het rijden van de Elfstedentocht. Ik zeg: kom maar op!
Maar bovenal is het al zo’n grote zegen überhaupt weer te kunnen sporten, lekker buiten beulen met je kop in de wind en in de zon (of regen, maakt mij niet uit), m’n lijf weer op te kunnen bouwen!
Sporten geeft mij in ieder geval zo veel extra, je lijf wordt sterker, je conditie gaat vooruit, je kunt meer per dag en je zelfvertrouwen, maar ook je vertrouwen in je (nieuwe) lijf is er zeker bij gebaat. Je staat er van versteld wat je allemaal wél kunt!
Nadelen? Nou, vooruit, eentje dan: ik heb na een half jaartje handbiken allemaal nieuwe shirtjes moeten kopen, omdat ik er, door mijn inmiddels aardig toegenomen arm- en schouderspieren, in mijn bescheiden maatje L uit zag als een saucijsje…hahahahaha…!

Met sportieve en vriendelijke groet,

Peter Janssen